Rozpoczeły się już wakacje, wobec tego wszystkim dzieciom i rodzicom życzymy słonecznych,pogodnych,bezpiecznych i roześmianych wakacji.Odpoczywajcie, nabierajcie sił, abyście po wakacjach szczęsliwi, wypoczęci i pełni energii wrócili do naszego przedszkola.
DRODZY RODZICE
Kończy się właśnie nasz 2-letni okres wspólnych zabaw i nauki.Dzieci z zagubionych i nieśmiałych maluszków stały się samodzielnymi, pełnymi pomysłów i ciekawymi świata trzylatkami.Dziękuję wszystkim dzieciom za wspólnie spędzone chwile, Wasz uśmiech i radość jaką wnosiliście codzienną swą obecnoscią.
Dziękuję bardzo wszystkim rodzicom za zaangażowanie, wsparcie, dary dla dzieci oraz za aktywny udział w życiu żłobka.
Bardzo serdecznie dziękuję Państwu za przepiękny album.
Wszystkim trzylatkom życzę wszelkiej pomyślności oraz powodzenia w przedszkolu !!!
Agnieszka Bedlińska
Dziękujemy bardzo wszystkim rodzicom,
którzy przygotowali słodki poczęstunek
na uroczystość z okazji DNIA MAMY I TATY .
Zapraszamy
Na uroczystość z okazji " DNIA MAMY I TATY'' która
odbędzie się
dnia 09.06.2015r. (wtorek) o godz. 15.15.
Serdecznie zapraszamy wszystkich rodziców.
W związku z nieobecnością opiekunki grupy uroczystość z okazji
'' DNIA MAMY I TATY ''
odbędzie się w innym terminie.Za zmiany serdecznie przepraszamy.
ZAPROSZENIE
Dnia 26.05.2015r. o godz. 15.15, odbędzie się w naszej sali
uroczystość z okazji '' DNIA MAMY I TATY ''.
Z tej okazji dzieci przygotowują krótki występ na który serdecznie
zapraszamy wszystkich rodziców.
W związku z organizacją uroczystego spotkania, proszę chętnych rodziców o pomoc w
zorganizowaniu słodkiego poczęstunku i wpisania się na listę.
Zachowanie dziecka 2-letniego i jego osiągnięcia
Dwulatek wchodzi w okres równowagi. Jest pozytywnie nastawiony do otoczenia, do ludzi, reaguje ciepło, serdecznie, łatwiejszy we współżyciu, jest grzeczny, uczuciowy, kochający. Po okresie koncentracji na opanowaniu sprawnego chodzenia, około 2 roku życia następuje intensywny rozwój mowy. Dzieci w tym wieku już dużo rozumieją, mogą wyrażać swoje pragnienia i prośby, co zmniejszyło wyraźnie ich rozdrażnienie. Dwulatek może już rozmawiać, wypowiadać 2-3 słowa i łączyć je w proste zdania, słownik 2-latka może zawierać ok. 300 słów.
Dzieci 2-letnie są już sprawniejsze ruchowo: są bardzo aktywne, umieją już dobrze chodzić, wspinają się, potrafią samodzielnie wejść i zejść po schodach stawiając najpierw jedną nogę na schodku i do niej dostawiają drugą nogę, bawią się, poznają nowe czynności. Rodzice już nie musza ich tak czujnie pilnować. Wzrasta ich samodzielność: potrafią już pić z kubeczka, posługiwać się łyżeczką, potrafią coś zdjąć z ubrania np: skarpetkę, but. W zachowaniu często protestują, ponieważ wszystko chcą robić samodzielnie. Zaczyna się okres sygnalizowania potrzeb fizjologicznych: zaczynają samodzielnie korzystać z nocniczka, albo wołają mamę. Potrafią trzymać w rączce kredkę, ołówek, potrafią narysować pionową linię naśladując innych. Potrafią wskazać części swojego ciała. Budują wieżę z kilku klocków. Układają klocki w szeregu np: pociąg. Potrafią wskazać i nazwać znane przedmioty na obrazkach. W zabawach zaczynają przejawiać wyobraźnię, a nie tylko odtwarzać to, co widzą i słyszą.Malec poznaje otoczenie wszystkimi zmysłami: wzrokiem, słuchem, dotykiem, węchem i smakiem.
W sferze emocji reprezentują całą gamę uczuć: miłość, radość, czułość, ale i złość, gniew, zazdrość, niezadowolenie. Bardzo łatwo i szybko przechodzą z jednego stanu do drugiego: od śmiechu, radości do płaczu i smutku, od czułości do uporu.
Jaki jest dwuipółlatek?
To okres krańcowej nierównowagi. Dziecko w tym wieku jest bardzo nastawione na siebie, nie jest łatwe do wychowywania:
jest uparte i mało elastyczne (chce tego teraz i już), nie potrafi poczekać, ustąpić, wszystko musi być zrobione tak jak ono sobie życzy, wszystko musi być na swoim miejscu wg. uznania dziecka nie lubi zmian - chce, aby wszystko przebiegało tak jak przedtem (dziś pragnie robić dokładnie to samo, co wczoraj)
codzienne czynności domowe muszą przebiegać w określonych sekwencjach - zawsze w tej samej kolejności i w ten sam sposób np: rytuał wieczorny - kolacja, kąpiel, całuski na dobranoc, czytanie bajki, bajki te same, co wczoraj, ani mniej ani więcej, jeżeli 2 to muszą być dwie. Może także zażądać, aby w łóżeczku obok siebie miało swoje ulubione rzeczy np: kotka, swój kocyk niebieski i chusteczkę też niebieską. A być może także zapragnie posłuchać swojej ulubionej kołysanki - musi być ta sama co wczoraj
jest wymagające, skłonne do dominacji, wydaje żądania i decyzje np; "ja to zrobię" - to nikt inny nie może tego zrobić; jeżeli mu się coś nie podoba to mówi "nie całuj mnie" lub "nie śpiewaj", "nie mów" z drugiej strony nie jest zdolny dokonywać wyboru i być konsekwentnym, miota się między wyborami np.: zrobię - nie zrobię, lubię - nie lubię, chcę- nie chcę nastawiony na branie, nie potrafi dzielić się z innymi np.: wszystkie zabawki w piaskownicy są jego, jeżeli któreś dziecko zaczyna się nimi bawić to krzyczy "to moje"
Im bliżej 3 roku życia, tym bardziej maluch łagodnieje w swoim zachowaniu, jego rytuały nie są już tak sztywnie przestrzegane, upór nie tak stanowczy, nakłaniany do czegoś daje się namówić i ustąpić, coraz częściej można usłyszeć "no dobra"
W wychowaniu dziecko dwuipółletnie wymaga dużo zrozumienia dla problemów tego wieku, wymaga dużo cierpliwości i wypracowania technik radzenia sobie z uporem, nieustępliwością i rytualnymi nawykami. Codzienne rytuały nie należy rozbudowywać, powinny być jak najprostsze - ułatwi to życie dziecku i rodzicom.
Co potrafi dziecko w wieku 2-3 lat?
Następuje wszechstronny i szybki rozwój dziecka. Jego dni wypełnione są zabawą, nauką, poznawaniem nowych czynności, poznawaniem otoczenia. Wszystkiego ciekawy, wszystko go interesuje, wszędzie musi zajrzeć, jest małym odkrywcą. Jest sprawny ruchowo: biega, podskakuje, przeskakuje przez niskie przeszkody np: rozciągniętą skakankę, zeskakuje ze stołeczka czy łóżka, tańczy, potrafi ustać chwilę na 1 nodze, samodzielnie schodzi i wchodzi po schodach stawiając nogi naprzemiennie. Potrafi otworzyć i zamknąć drzwi. Jeździ na rowerku 3-kołowym.Wchodzi sam po drabince i zjeżdża na zjeżdżalni. Wyraźnie wzrosła jego koordynacja ruchowa i sprawność motoryczna. Dzięki właśnie dobrej koordynacji ruchowej i automatyzacji chodzenia potrafi już nieść przed sobą naczynie z wodą. Również ręce są dużo sprawniejsze, co przejawia się w jego pracach manualnych: rysuje linie proste, łuki, kreski, punkty, linie kołopodobne. Lepi z plasteliny czy z ciastoliny różne kulki, wałeczki, placuszki, wypełnia nimi różne foremki, aby uzyskać różne kształty, wydziera kawałki papieru, nakleja je na kartonie, próbuje posługiwać się nożyczkami /pod czujnym okiem opiekunów/. Maluje farbami posługując się pędzelkiem lub palcami, maluje kredkami, próbuje zamalowywać określone powierzchnie np.: kształty figur geometrycznych, zwierząt, różnych postaci, a nawet rysować po liniach. Lubi bawić się stemplami. Buduje wieżę z 8-9 klocków, układa proste puzzle, układanki, potrafi łączyć przedmioty tego samego koloru i kształtu. Rozpoznaje przedmioty na obrazkach na podstawie ich nazwy i użytku. Zna podstawowe kolory, rozpoznaje i nazywa podstawowe kształty geometryczne jak koło, kwadrat, trójkąt, prostokąt. Potrafi policzyć do 3, 5 czy 7. Wzrasta jego samodzielność w zakresie samoobsługi: zaczyna samo rozbierać się, potrafi założyć prawidłowo buty (na właściwą nogę), zapiąć je na rzepy. Potrafi samo jeść posługując się łyżką i widelcem. Samodzielnie pije z kubka, ze szklanki. Samo potrafi umyć ręce, zęby - coraz lepiej posługuje się szczoteczką. Nie ma już większych problemów z załatwianiem potrzeb fizjologicznych, wymaga już tylko niewielkiej pomocy dorosłych. Potrafi nazwać części swojego ciała. Wie jak ma na imię. W relacjach z otoczeniem coraz lepiej porozumiewa się, rozumie znaczenie wielu słów, mówi zdaniami, od 2 roku życia łączy 2-3 słowa w zdania, rozwój mowy następuje szybko, im starsze dziecko, tym mówi coraz więcej i coraz bardziej rozwiniętymi zdaniami, zadaje dużo pytań, używa rzeczowników, czasowników, przymiotników, przysłówków, przeczeń. Nie zawsze potrafi prawidłowo wymawiać wszystkie głoski. Nie posiada jeszcze takiego zakresu słownictwa, aby wyrazić precyzyjnie to, co chciałoby powiedzieć, zdarza się, że przy braku słów powtarza: "taki, taki, no wiesz taki." Zaczyna bawić się słowem, zdrabnia znane słowa np; babcia - babka - baba jaga -babuszka - babciunia lub dziadziuś - dziadek - dziaduszek - dziad. Zapamiętuje słowa piosenek, wierszyków, recytuje je, śpiewa. Pamięta tytuły bajek i imiona bohaterów bajek, które ogląda w telewizji.
Zna już i wie, kiedy stosować formy grzecznościowe takie jak: dziękuję, poproszę, przepraszam, /jeżeli tego było uczone przez rodziców czy opiekunów, którzy konsekwentnie zwracali na to uwagę/. W tym wieku dziecko interesuje się rówieśnikami, chce się z nimi bawić. Odkrywa własną płeć, wie czy jest dziewczynką czy chłopczykiem. Staje się coraz bardziej samodzielne i towarzyskie.
Dziecko w tym wieku potrzebuje 10 godzin snu w nocy, ale jego sen nie zawsze jest spokojny, budzi się, woła mamę do swojego pokoju lub samo wędruje do pokoju rodziców. Śpi jeszcze w dzień 1-2 godziny.
Jaki jest 3-latek? Jakie są jego osiągnięcia?
Dziecko w tym wieku jest zadowolone z siebie i otoczenia, czuje się bezpieczne. Osiągnęło stan większej równowagi - jest spokojniejsze, wydaje się pogodzone z otaczającym światem:
lubi brać, ale i dawać (a nie tylko brać jak dwuipółlatek), lubi dzielić się z innymi rzeczami, zabawkami, ale także przeżyciami, opowieściami nastawione jest na współpracę, lubi zawierać przyjaźnie, ustąpić w zabawie, oddać swoją zabawkę koledze nie potrzebuje już rytuału, powtarzalności wszystkich działań nie jest sztywne, żądające, dominujące i nieustępliwe - nie wszystko musi być zrobione zgodnie z jego wolą, cieszy się, gdy zrobi tak jak ktoś inny chce nie stawia żądań jak 2-latek, ale potrafi być dzieckiem marudzącym potrafi już o coś poprosić, zaczyna uczyć się cierpliwości chętnie uczestniczy w życiu rodziny, pragnie we wszystkim pomagać i sprawiać przyjemność innym.
Dziecko 3-letnie jest już sprawne ruchowo i fizycznie. Czynności dnia codziennego nie sprawiają mu już większych trudności. Samodzielnie rozbiera się lub przy niewielkiej pomocy dorosłych, potrafi założyć niektóre części ubrania, samodzielnie je, posługuje się łyżką i widelcem, samodzielnie potrafi nalać sobie wody z butelki czy z dzbanka. Nie ma już kłopotów przy korzystaniu z nocnika. Samo myje ręce, potrafi umyć zęby, korzystać z ręcznika.
Wzrósł jego zasób słownictwa i sprawność językowa (dziecko 3-4 letnie zna ok.1000 słów), lepiej rozumie innych, łatwiej mu wyrazić swoje myśli, prośby, życzenia, pragnienia. Zapamiętuje słowa piosenek i wierszyków znacznie lepiej niż dziecko dwuipółletnie, dokładniej i wyraźniej je odtwarza recytując i śpiewając. Dopytuje się o wszystko, często zadaje pytania, ?dlaczego?? W mowie 3-latka może być jednak jeszcze dużo zmiękczeń lub uproszczeń.
W życiu dziecka 3-letniego dominuje zabawa: zabawy tematyczne, w których dzieci używają przedmiotów i zabawek w znaczeniu symbolicznym nadając im szczególny i umowny sens w zależności od celu i charakteru zabawy, zabawy w role, i w coraz większym stopniu zabawy konstrukcyjne - budują klocków wieże, bramy, mosty. Rysunek dowolny dziecka 3-letniego jest na poziomie bazgrot, ale potrafi już narysować koło, chętnie rysuje łuki, spirale. W tym wieku wzrasta zdolność do dłuższej koncentracji uwagi na zadaniu, należy jednak pamiętać, że uwaga nie jest jeszcze zbyt trwała, ani przerzutna i podzielna. Dziecko zmienia często przedmioty zainteresowania, zabawy, czynności, aby przejść do innych. Przerywa rozpoczętą czynność, gdy zaczyna się nudzić. Jego uwaga jest przede wszystkim mimowolna, skoncentrowana na bodźcach atrakcyjnych i silnych, a nie jest podtrzymywana wysiłkiem woli. Podobnie jest z pamięcią i wyobraźnią, mają one charakter mimowolny, ponieważ dziecko nie stawia sobie specjalnego zadania zapamiętania czegoś w celu jego późniejszego odtworzenia.
Jak oduczyć dziecko korzystania z pieluszek?
1. Kiedy zacząć naukę treningu czystości?
Jedne dzieci będą rozwijały się szybciej, inne wolniej, ale każde „w swoim czasie”. Nie ma określonego wieku, w którym należy zacząć oduczania od pieluszek. Jednak gdy nasze dziecko zacznie o podobnych porach robić kupkę, lub zauważać, że zrobiło coś do pieluszki, możemy zacząć myśleć o takiej nauce. Zwykle najlepszy czas na odpieluchowanie to okolice półtora roku. Czyli wiek, w którym dziecko zaczyna kontrolować swoje potrzeby fizjologiczne. Ale tak naprawdę to tylko teoria – niektóre dzieci mogą potrzebować nawet dwukrotnie więcej czasu – i to jest w pełni normalne.
2. Nocnik, czy nakładka?
Gdy zdecydujemy się na rozpoczęcie nauki oduczania od pieluch, zastanówmy się czym te pieluchy będziemy chcieli zastąpić. Czy wybieramy nocnik, czy nakładkę na ubikację? Każdy z nich ma swoje plusy i minusy. Nocnik możemy szybko przynieść do dowolnego pokoju, z kolei dzięki nakładce nasz maluch będzie wiedział, że załatwiamy swoje potrzeby w łazience. Poza tym nocnik zawsze trzeba będzie umyć, a przy korzystaniu z nakładki tylko spłukujemy wodę. Nakładka lepiej też sprawdzi się w czasie wakacyjnych podróży – zdecydowanie łatwiej spakować ją do samochodu, a potem wykorzystać chociażby w ubikacji na przydrożnej stacji benzynowej. Zanim zaczniemy naukę warto więc zastanowić się nad jednym i drugim rozwiązaniem, by rozważyć ich zalety i wady.
3. Uzbrój się w regularność, systematyczność i cierpliwość
Regularność, systematyczność i cierpliwość to kolejna rzecz, o której należy pamiętać przy treningu czystości. Jeżeli będziemy codziennie wieczorem sadzać nasze dziecko na nocniku lub nakładce, łatwiej zapamięta, że przed snem zawsze trzeba zrobić siku. To samo tyczy się poranka – zaraz po przebudzeniu niech jego pierwsze kroki będą skierowane właśnie do ubikacji lub na nocnik. W ciągu dnia również warto tego pilnować – często dziecko, zwłaszcza na początku nauki nie będzie umiało rozpoznać, czy już chce skorzystać z ubikacji, czy jeszcze nie – to my musimy pamiętać, by często pytać je, lub wręcz sugerować konieczność wysiusiania się. Obserwujmy przy tym dziecko. Jeśli ściska nóżki, trzyma kroczę rękami lub przestaje z nogi na nogę – to najwyższy czas na wizytę w toalecie ;-)
Co jeszcze?
Nic na siłę. Musimy pamiętać, że nie wolno nam zbyt mocno naciskać na dziecko gdyż może to przynieść dokładnie odwrotny efekt i „blokadę” na siusianie do ubikacji czy nocnika. Jeśli zdarzy się wpadka (a zdarzy na pewno i to nie raz) nie krzyczmy na dziecko, powiedzmy, że nic się nie stało i zachęćmy do dalszych prób.
Musimy też pamiętać, że – zwłaszcza w początkowym okresie – powinniśmy zakładać asekuracyjnie pieluszkę na noc. Poza tym, nawet gdy nasze dziecko nie będzie już potrzebowało pieluszek, wciąż mogą zdarzyć się „wpadki”. Tak, czy inaczej – zawsze musimy wykazać się cierpliwością i spokojem, a na pewno uda się oduczyć korzystania z pieluszek naszego małego szkraba.
wszystkim rodzicom którzy pomogli w zorganizowaniu słodkiego poczęstunku na uroczystość DNIA BABCI I DZIADKA oraz na BAL KARNAWAŁOWY.
W związku ze zbliżającą się uroczystością wszystkich Babć i Dziadków, my również przygotowujemy dla Nich występ.
Serdecznie zapraszamy kochane Babcie i Dziadków na uroczystość z okazji
Dnia Babci i Dziadka która odbędzie się 03 lutego 2015r. o godz. 15:15.
Ze względu na mało miejsca w sali uroczystość przeznaczona jest wyłącznie dla BABĆ I DZIADKÓW. Dla rodziców przygotujemy niespodziankę w maju.Proszę również o podanie ilości gości od każdego dziecka.
W związku z organizacją uroczystego spotkania, proszę chętnych rodziców o pomoc (np. upieczenie ciasta) i kontakt z opiekunką grupy.
Informujemy równiaż, że po dniu Babci i Dziadka ( 04 lutego 2015r.) odbędzie się BAL KARNAWAŁOWY.
Bal odbędzie się w godzinach pobytu dzieci w żłobku. Mile widziane stroje karnawłowe.